Αφιέρωμα στην στήλη «Ηχώ των Βουνών» του Περιοδικού Κορφές, στην Ελληνική ανάβαση στην Βόρεια Ορθοπλαγιά του Matterhorn, από τους Θεοχαρόπουλο – Μπουραζάνη.
Περιοδικό Κορφές – Νο.105/94
Κείμενο: Ι. Θεοχαρόπουλος – Δ. Μπουραζάνης
Βροχερό απόγευμα στα σύνορα Ιταλίας – Ελβετίας. Κοιτώντας έξω από το παράθυρο του τρένου, κάποιες χιονισμένες κορφές κάνουν στιγμιαία την εμφάνισή τους μέσα από τα σύννεφα. Ελπίζουμε ότι είναι μόνο τοπικά τα φαινόμενα, αλλά τις επόμενες οχτώ ημέρες, οι ελπίδες μας παραμένουν ελπίδες.
Το τρένο μας οδηγεί στο Grindelwald. Το κοντινότερο προς την ορθοπλαγιά του Eiger χωριό. Στην αποβάθρα του σταθμού η ομάδα ψάχνει απεγνωσμένα μέσα από τα σύννεφα κάτι που να μοιάζει με αυτό που όλοι γνωρίζαμε μόνο από φωτογραφίες. Τη βόρεια ορθοπλαγιά του Eiger. Την ομάδα αποτελούσαν οι Μπάμπης Τσουπράς, Κώστας Τσουκλείδης, Δημήτρης Μπακάλης, Γιάννης Θεοχαρόπουλος, Δημήτρης Μπουραζάνης και η Μαρίνα Αναστασίου.
Τις επόμενες επτά ημέρες δεν θα δούμε το Eiger, για πάνω από λίγα λεπτά της ώρας συνολικά. Συνεχώς χαμένο μέσα στα σύννεφα. Κάτω από τα 2.000 μέτρα συνεχής βροχή και από εκεί και πάνω χιονόπτωση. Έτσι, την όγδοη μέρα αναχώρηση για Zermatt, μιας και υπήρχαν πληροφορίες για καλό καιρό στο νότο.
Φτάνουμε στο Zermatt, όπου πράγματι ο καιρός είναι πολύ καλός. Το Matterhorn με πολύ χιόνι στις πλαγιές του γι’ αυτή την εποχή (τέλος Ιουνίου). Οι πληροφορίες που παίρνουμε από το γραφείο των οδηγών, όχι αυτές που θα θέλαμε. Κακή κατάσταση όλων των διαδρομών. Οι ντόπιοι οδηγοί δεν σκαρφαλώνουν ούτε την κλασική όψη Hornli με πελάτες, λόγω της κακής της κατάστασης. Το επόμενο πρωινό, ο Δημήρης Μπακάλης με το Δημήτρη Μπουραζάνη, ξεκινούν για ν’ ανακαλύψουν πόσο αξιόπιστες είναι οι πληροφορίες. Σκαρφαλώνουμε την κόψη Hornli. Πράγματι πολύ χιόνι υπάρχει στη διαδρομή.
Ξεκινώντας στις δέκα και μισή το πρωί από το καταφύγιο Hornli, φθάνουμε στην κορφή στις τέσσερις και μισή το απόγευμα. Στην πολυσύχναστη με καλές συνθήκες κορφή, μόνο επτά άτομα ανεβαίνουν εκείνη την ημέρα. Διανυκτέρευση στο καταφύγιο ανάγκης Solvay και το πρωί κατάβαση στο καταφύγιο Hornli. Ξεκούραση για μια ημέρα και την επομένη ξεκινούν στις δύο τα ξημερώματα για να προσπαθήσουν τη Βόρεια του Matterhorn, ο Γιάννης Θεοχαρόπουλος με το Δημήτρη Μπουραζάνη, παρότι υπάρχουν πληροφορίες για πολλές υποχωρήσεις ορειβατών από τη διαδρομή τις τελευταίες ημέρες.
Όλα πηγαίνουν καλά, μέχρι τη στιγμή που μες τη νύχτα ακολουθούμε παλιά βήματα, τα οποία μας οδηγούν στη διαδρομή των Πολωνών (ED, A2-A3). Αποφεύγουμε το τελευταίο κομμάτι της τεχνητής αναρρίχησης και βγαίνουμε στην κόψη Hornli. Επιστροφή στο καταφύγιο.
Η συνεχιζόμενη καλοκαιρία και οι σχετικά καλές συνθήκες που συναντήσαμε στη διαδρομή, μας κάνουν μετά από μία ημέρα ξεκούραση, ν’ αποφασίσουμε την επανάληψη της προσπάθειας. Αυτή τη φορά όμως οι σχοινοσυντροφιές θα είναι δύο. Εκτός από τους Θεοχαρόπουλο – Μπουραζάνη, θα είναι μαζί και ο Μπάμπης Τσουπράς με το Γιώργο Τζαβέλα, ο οποίος είχε έρθει και αυτός στην περιοχή για σκαρφάλωμα.
Ξεκίνημα και πάλι στις δύο το πρωί. Τα πρώτα 500 m της διαδρομής είναι καλή η ποιότητα του χιονιού, με κλίση 50ο και κάποια περάσματα 55ο – 60ο.
Γίνονται χωρίς κανένα ασφαλιστικό μέσο, πράγμα που επιτρέπει τη γρήγορη προώθηση. Λίγο πριν ξημερώσει βρισκόμαστε στα πρώτα περάσματα βράχου. Αρχίζει το σκαρφάλωμα με χρήση σχοινιού. Η δυσκολία γύρω στον τέταρτο βαθμό. Συνεχής εναλλαγή βράχου – χιονιού μας κάνει να σκαρφαλώνουμε συνεχώς με κραμπόν. Μετά από αρκετές σχοινιές, φθάνουμε στο πιο χαρακτηριστικό σημείο της διαδρομής, τη ράμπα, η οποία οδηγεί στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής, το ‘κεφάλι’ του Matterhorn. Η ράμπα, η οποία αναπτύσσεται για αρκετές σχοινιές, είναι ένα κουλουάρ με πλάτος 3-4 μέτρα, στο οποίο ο μέτριας ποιότητας πάγος εναλλασσόταν με μικρά βράχινα κομμάτια. Μετά τη ράμπα ακολούθησε μια αρκετά δύσκολη σχοινιά βράχου, την οποία διαδέχτηκε πιο εύκολο πεδίο, το οποίο όμως ήταν και το πιο κουραστικό κομμάτι της διαδρομής.
Κακή ποιότητα χιονιού με κλίση γύρω στις 40ο, η οποία σε πολλά σημεία μας έκανε να βυθιζόμαστε μέχρι τη μέση στο χιόνι. Μετά από αρκετή ώρα προσπάθειας σε αυτό το πεδίο αντικρίσαμε την ιταλική κορφή. Αναπτέρωση του ηθικού.
Πατάμε την κορφή στις οχτώ το απόγευμα. Λίγες φωτογραφίες, πέρασμα στην Ελβετική κορφή και κατάβαση από την κόψη Hornli. Το σκοτάδι που έρχεται και η κούραση μας αναγκάζουν να διανυκτερεύσουμε στο πάτωμα του γεμάτου καταφυγίου ανάγκης Solvay. Ξύπνημα νωρίς το πρωί και γρήγορη κατάβαση στο Hornli. Μαζεύουμε τα πράγματά μας και αναχώρηση για Zermatt.
Κατά τη διάρκεια της δικής μας ανάβασης στα βόρεια, ο Κώστας Τσουκλείδης και ο Δημήτρης Μπακάλης σκαρφάλωσαν την κόψη Zmutt (D). Δυσκολεύτηκαν αρκετά από verglass σε όλο το μήκος της διαδρομής.
Για κάποιους που θα ήθελαν να επαναλάβουν τη βόρεια, χρήσιμα θα ήταν πέντε – έξι καρφιά, μια σειρά καρυδάκια και μια – δυο παγόβιδες. Πιο σημαντική είναι, η ικανότητα για συνεχή κίνηση με κραμπόν, παρά η ικανότητα για σκαρφάλωμα μεγάλου βαθμού δυσκολίας.
Μετά την επανάληψη της βόρειας των Grand Jorasses και της βόρειας του Matterhorn από ελληνικές σχοινοσυντροφιές, τη στιγμή που πολλές ξένες ομάδες δεν επιχειρούσαν ή είχαν υπαναχωρήσει από τις διαδρομές, θα μπορούσαμε να επισημάνουμε τα εξής: Οι δυνατότητες υπάρχουν από τους Έλληνες ορειβάτες για την πραγματοποίηση δύσκολων διαδρομών. Μια οικονομική υποστήριξη από την ομοσπονδία ορειβασίας ή τους συλλόγους σε νέους ορειβάτες, για την απόκτηση εμπειρίας και την πραγματοποίηση δύσκολων διαδρομών, θα ήταν ικανή ν’ ανεβάσει το κύρος της ορειβασίας και να καταρρίψει πολλούς ‘μύθους’.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Π. Τσιαντό, για τις πληροφορίες που έδωσε σχετικά με τη διαδρομή.
Η όλη προσπάθεια είχε καλυφθεί ασφαλιστικά από την Ιονική Ασφαλιστική και συγκεκριμένα από τον περιφερειακό διευθυντή κ. Σίμο Φιοράντη, τον οποίο και ευχαριστούμε.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.